- 2021 kadın+’ların mücadele yılı oldu - Ocak 1, 2022
- Güvende değilim, ya sen? - Kasım 12, 2021
- Bugün… - Kasım 11, 2020
Buna benzer bir hissi en son Özgecan Aslan öldürüldüğü zaman yaşamıştım. Özgecan’ın bir dolmuşta işkence edilerek katledilmesinden sonra uzun süre dolmuşa binerken aklıma ilk gelen şey hep aynı şey olmuştu. Eğer tek başıma ve savunmasız kalırsam ne yaparım? Özgecan’ın ölümü üzerinden yıllar geçti. Ne kadın hareketi aynı yerde artık ne de yaşamak için verdiğimiz mücadele… Yine de bugün bir kere daha düşünmeden edemedim. Bugün bir kadın, daha önce görmediği bir erkek tarafından, sokak ortasında bir kılıçla öldürüldü. Öylesine… Sadece kadın olduğu için… Sadece katil , bir kadını öldürmenin daha kolay olduğunu düşündü diye…
Güvende değiliz. Bunu yaşarken hissetmeyen var mı?
Bir sokakta öldürüldüğümüzde, onlarca tacize ve tecavüze maruz bırakıldığımızda hayatın neresinden ve ne şekilde geldiğimizin bir önemi yok. Etek boyumuz, eşarp rengimiz ve konuştuğumuz dil önemsiz. Erkek ve devlet şiddeti için en önemli olan şey her zaman kadın oluşumuz.
Biz güvende değiliz.
Peki biz güvende değilken sizin sürdüğünüz bu düzen güvende olmaya devam edebilir mi? Örgütlenen sadece sistematik erkek şiddeti değil. Biz hayatın her yerinde hayatlarımız ve haklarımız için mücadele etmeye devam ediyoruz. Bazen bir gazetenin içinde yapıyoruz bunu bazen de sokak ortasında bir yerde… İstanbul bizim için bir şehir adı olmaktan çok daha öte.
Mart deyince aklımıza baharın gelişinden önce sokağa döküleceğimiz 8’ler gelir. Kasım’da başka olan aşklar değil şiddetsizlik için verdiğimiz mücadeledir. Bu ülkede günde en az 3 defa öldürülüyorsak, bu ülkede tanıdığımız ve tanımadığımız erkekler tarafından şiddete maruz bırakılıyorsak ve bu ülkede kazanılmış haklarımıza el uzatılıyorsa güvende değiliz demektir. Ve biz güvende değilsek siz de artık güvende kalamazsınız demektir.
Dayanışmamız ile önce birbirimizi güvende tutup sonra örgütlü mücadelemiz ile güvende oluşumuzu garanti altına alacağız.
Şimdi kulağımda çok sevdiğim bir melodi gezinirken bu kısa yazı nasıl bitmeli diye düşünüyorum. Sanırım yanımdaki şiir kitabından bir şiir ile bitireceğim. ”Burasını gökyüzü sanan ince bir kuş var içimde…”
